donderdag 28 mei 2015

kunst per post

In de maand juni wil ik elke dag 'kunst' op de post doen ~ een kaartje, misschien zelfs een artikel ofzo erbij, van iets dat ik mooi vind om te zien of te lezen of waarvan ik denk dat de ander het mooi vindt. Als je het ook leuk vindt om post te krijgen, of je gunt iemand anders post... laat maar horen! 

zaterdag 23 mei 2015

verlicht




Mooie tentoonstelling in Groninger Museum
over het werk van H.N. Werkman (1882-1945)
drukker en kunstenaar.




1882-1945 drukker en kunstenaar
ontwerp Allesandro Mendini

als jij mijn engel bent
waar zou je dan staan
en
zou je dan 
een licht verhelderen effect
op alles hebben?
                           
Moira Macfarlane

de engel van den laatsten troost
Werkman, 1943

donderdag 21 mei 2015

dakraam



Maurizio A.C. Quarello (illustrator)/ Irène Cohen-Janca - De boom van Anne
Prentenboek met prachtige tekeningen.

Fragment

"Wij keken alletwee naar de blauwe hemel, de kale
kastanjeboom aan wiens takken kleine druppeltjes
schitterden, naar de meeuwen en de andere vogels die in 
hun scheervlucht wel van zilver leken en dat alles ontroerde
en pakte ons alletwee zo, dat we niet meer konden spreken."

uit het dagboek van Anne Frank - februari 1944





woensdag 20 mei 2015

orgelman


Mark Schaevers - Orgelman - Felix Nussbaum• Een schildersleven
- literaire non-fictie 456 blz met veel afbeeldingen

Mooi, rakend geschreven biografie èn ook nog prachtig vormgegeven!

Net begonnen vond ik het een boek dat ik gemakkelijk saai zou kunnen vinden, te veel ingezoomd op details die nog geen samenhang hadden, al te historisch en gedocumenteerd tot in detail. Maar saai werd het niet, Schaevers schreef met zo'n rust en aandacht dat het recht deed aan Felix Nussbaum en zijn bijna weggevaagde leven (en daarmee ook voor alle Joden die onzichtbaar bleven en hun eigen verhaal de stilte mee innamen).

De schilderijen die in de loop van de tijd zijn teruggevonden zijn de rode draad in het boek, voor mij vormden de schilderijen ‘de roman’ en Schaevers maakte het heel. Ik vond Nussbaum’s schilderijen heel intens, angstig en schrijnend, als je bestaansrecht wordt ontnomen wat maakt je dan nog mens. 

                 “Er ruft spielt süßer den Tod der Tod ist ein Meister aus Deutschland
                   er ruft streicht dunkler die Geigen dann steigt ihr als Rauch in die Luft 
                  dann habt ihr ein Grab in den Wolken da liegt man nicht eng.“     
                                                                       – Paul Celan fragment uit Todesfuge (1948)


oorlogdraaier 1931

zelfportret met jodenpas omstreeks 1943

eenzaamheid, 1942


Jaqui op straat 1944


zondag 10 mei 2015

bloomsbury


Rindert Kromhout – Soldaten huilen niet
                                 April is de wreedste maandag
                                 Vertel me wie wij waren

Een bijzonder mooi geschreven historisch drieluik over de Bloomsbury Group in het Engeland van de jaren 20/30/40 vorige eeuw, geschreven voor iedereen vanaf ongeveer 16 jaar.

De drie boeken hebben me meegenomen naar het leven in en om Charleston House zoals een groep mensen, kunstenaars, vrijdenkers hem een kleine eeuw geleden leefden. Mensen die deel uit maakten van de Bloomsbury Group zoals Vanessa Bell (schilder) en haar zus Virginia Woolf (schrijfster), maar ook Duncan Grant (schilder), Lytton Strachey (schrijver) en Clive Bell (kunstcriticus).  Mensen die dichtbij zichzelf bleven en afgingen op hun eigen smaak en mening, wat anderen daarvan ook mochten denken. Rindert Kromhout die schrijft als Quinten (de zoon van Vanessa Bell) heeft zich enorm in de geschiedenis van deze mensen verdiept en is overduidelijk ook van deze mensen en hun levens gaan houden. Hij heeft het allemaal zo mooi onder woorden weten te brengen dat ik helemaal opging in hun wereld.


Fragment

“April is the cruelest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.”

T.S. Eliot - Het Barre Land (1922)  


 “Angelica bekeek het boek. Het was Het barre land, het lange gedicht van Tom Eliot. Angelica had het thuis weleens ingekeken, maar er niet veel van begrepen. ‘April is de wreedste maand…’ Dat snapte ze nog wel, want in april kon het flink koud en nat zijn, maar de rest…
  ‘Het is veel te moeilijk voor me, ‘ zei ze.
  ‘Dat geeft niet, ‘ zei Virginia. ‘Je was erbij toen Tom er voor het eerst uit voorlas, daarom wil ik dat je het hebt. We hoeven niet alles te begrijpen. Soms is het genoeg als iets ons betovert, of fascineert of desnoods irriteert, zonder dat we precies weren waarom.”
                                                                                                                     


maandag 4 mei 2015

metamorphosen

Ovidius van toen en kunstenaars van nu in het Rijksmuseum van Twenthe. Prachtige combinatie van tekst en beeld bij een boeiend thema. Verrassend hoe modern zijn poetische teksten nog steeds voelen.  

“Metamorphosen – Alles verandert, niets vergaat zijn de titel en het motto van het beroemde meesterwerk van de Romeinse dichter Ovidius. Deze verzameling van verhalen over mythische goden en figuren die steeds andere gedaantes aannemen is één grote illustratie van het gegeven dat alles in de schepping continu verandert. De ‘metamorfose’ gaat over ongrijpbaarheid; het moment van transformatie waarop iets of iemand buiten alle categorieën valt. Maar ook over identiteit; het is een strategie om een andere rol aan te nemen, een andere kant van jezelf te laten zien, vrijheden te nemen of om iets gedaan te krijgen.” - Rijksmusuem Twenthe


Iris van Herpen - Jurk Cheops uit de collectie Mummification
[2008, leer/metaal]




Jules Kraijer - foto's



   
               



Jan Fabre - schedel met eekhoorn
2012, gemengde technieken




Zeus



zondag 3 mei 2015

danstaal















Muziek en ballet, zonder één woord heeft het een enorme uitdrukkingskracht. Het geeft me altijd een gevoel van onder water zwemmen in een magische wonderwereld, eng en mooi.



Canto Ostinato - Lucinda Childs
Minimaal decor, minimale muziek en minimale dans, hypnotiserend geheel en heerlijk om in op te gaan.

De dood en het meisje - Ed Wubbe



woensdag 29 april 2015

echte cowboys huilen niet

Daar zit ik dan op één van de overvolle bankjes te wachten tot de duisternis licht krijgt en ik kan kijken naar mijn jongste zoon, Marnix(13), die durft wat de rest niet durft en ik al helemaal niet: op de bühne staan. Hij zit bij een heel bijzondere theatergroep, die ik erg bewonder om hun enthousiaste, frisse manier van werken:


The Young Ones is een cultureel broeinest voor jong (theater) talent in Oost-Nederland met een unieke manier van werken. Zij maakt professionele, energieke en beeldende voorstellingen en voert theater- en culturele projecten uit met kinderen en jongeren in de leeftijd van 10 t/m 26 jaar vanuit grote verhalen met thema's die door de jaren heen actueel blijven, of weer actueel geworden zijn.  


Ze repeteerden úren en werkten hard. Elke repetitie deelden ze de kwetsbare momenten uit hun jonge leven, dat kwetsbaar durven zijn kracht is en wordt weet ik zeker. Het einde was een stevig modern stuk, de spelers waren in hun rol en spel gegroeid. 

Marnix after the fight